Türkiye, son 50 yılda iki önemli darbeyle sarsıldı. Birincisi, 27 Mayıs darbesi, ikincisi 12 Eylül darbesi. Arada ise bu darbeler kadar olmasa da, bir hayli baskı ve zulmü de beraberinde getiren ve etkileri büyük olan 12 Mart Muhtırası ile 28 Şubat Muhtırası var.
Medyaya bakıyorum kimileri, “darbeler kötüdür ama, 27 Mayıs başka” diyor. Kimileri darbeler kötüdür, ama 12 Eylül başka diyor. Kimisi de 28 Şubat’a kılıf arıyor…
Çok tuhaf ve çok iğrenç bir durum var yani…
O zaman ben de şunu söyleyeyim… Eğer niyetiniz sizin hoşunuza giden darbeyi meşru göstermekse, en berbat, en kanlı, en zorba darbeye bile 50 tane haklı gerekçe bulabilirsiniz. Yani kendi meşreplerine uygun darbeyi, zorbalığı meşru görenler, “Benim darbem iyidir” diyor…
Tıpkı solcusundan milliyetçisine, ateistinden dincisine hırsızlık sözkonusu oldu mu “benim hırsızım iyidir” diyenler gibi…
Tıpkı devrimcisinden ülkücüsüne, ateistinden dincisine kadar cinayet işleyen, katliam yapanlar için “benim katilim, benim teröristim” iyidir diyenler gibi…
Çok vicdansız, çok ahlaksız bir durum yani…
Ey vicdansızlar bilin ki, katil katildir, terörist teröristtir, hırsız da hırsızdır.
Kimse kendi hırsızını kollamasın.
Yine gazeteleri, internet haber sitelerini, dergileri okuyorum, TV kanallarını izliyorum. Ne kadar anlı şanlı gazeteci, profesör, hukukçu varsa hepsi demokrat kesilmiş. Hepsi darbeleri lanetliyor…
Şaşırmamak elde değil…
“Halep oradaysa, Arşın burada” diye bir söz var ya, son 50 yılda yapılan bu darbeler sırasında ve sonrasındaki gazeteleri açıp okuyun, bugün demokrat geçinenlerin darbecilerin bir numaralı şakşakçıları olduğunu görürsünüz…
Ama Türk toplumu, çabuk unutuyor… Dünün darbeci şakşakçıları da bunu bildiği için utanmadan, kendilerini bize “demokrat” diye yutturmaya çalışıyor…
Meydan boş ya, atıp tutsunlar bakalım…
Tarih unutmuyor, ona göre…
