Türkiye Başkanlık Sistemini tartışıyor. Ama taraflar ideolojik tutumlar içinde. Bilenlerin konuşması lazım. Her uzmanlık sahasında da olduğu gibi bilimsel ve tecrübeye dayalı bir çalışma yapmak lazım. Bu Türkiye’de yapılmıyor. Örnek: 1982 yılında anayasa yazıcıları teknik bir hata yaptılar. Faturası topluma çok pahalıya mal oldu. Bu hata neydi? 2014’de aynı hatanın tekrarlanmaması için ne yapmak gerek?

1982 yılında anayasa yazıcıları büyük bir hata yaptılar. Bu hata kısmen bilgisizlikten kaynaklandı. 1958 Fransız Beşinci Cumhuriyet anayasasından esinlenerek Cumhurbaşkanının yetkilerini kısmen genişlettiler. Ama Fransız anayasasının mantığının sonuna kadar gitmediler. Fransa’nın tersine Başbakanın yetkilerini çok geniş tuttular. Bu hatanın farkına da kesinlikle varmadılar. Sakatlık uygulamada ortaya çıktı. 1983 seçimlerinden bu yana göreve gelen Cumhurbaşkanları mutsuzluğu tattılar ve icraatta Başbakanla çok kez ters düştüler. Özal ile Mesut Yılmaz, Demirel ile Tansu Çiller, Ahmet Necdet Sezer ile Bülent Ecevit karşı karşıya geldiler. Faturayı siyasal sistem ve ekonomi çok pahalı bir şekilde ödedi. Sorumluluk kişilerde arandı. Kimse sakatlığın hatalı yazılan anayasa maddelerinden kaynaklandığından şüphelenmedi. Son olarak da iki başlılık