Kanımız dondu…
Kan beynimize hücum etti!…
Çıkıp dışarıya…
Adalet… Adalet!!!
Hukuk!!!
Vicdan.!!!
İnsaf…!!!
İzan!!!
Diye bağırmak,
Yeri göğü inletmek geldi içimizden!..
Göz göre göre…
İnsanların gözlerinin içine baka baka…
Alay edercesine…
Cüretkârane…
Bu kadar haksızlık, taraflılık yapılır mı diye
Hırsımızdan dövündük durduk!..
İçimiz yandı…
Şehitlerimize yandığı gibi…
Nefesimiz daraldı…
Oksijen ararcasına…
Hukuk, hukuk!!!
Adalet, adalet!!!
Vicdan, vicdan!!!
Diye sokaklara çıkıp deliler gibi,
bağırmak,
haykırmak,
tepinmek,
geldi içimizden!..
Almanya’yı hatırladık..
Almanya’da ki savcıları hatırladık…
Berlin’i ve Berlin’deki yargıçları hatırladık…
Hani şu Alman köylüsünün,
ülkesinin kralına karşı,
en büyük ve sarsılmaz güvencesi olan,
“Berlin’de ki yargıçları…”
Selam olsun size
Alman savcılar, Berlin’de ki yargıçlar!…
Selam olsun demokratik ülkelerin,
iktidar maşası olmayan vicdanlı tüm savcıları ve yargıçları!
Selam olsun, güzel ülkemin,
Hiçbir zaman iktidarın kuklası ve maşası olmamış,
adalete, hukuka gönülden bağlı,
ülke yöneticilerinin dümen suyunda gitmeyen,
cemaatlerle, tarikatlarla, şeriatçılarla
uzaktan yakından bağlantısı olmayan,
yüreklerinde her zaman
gerçek (sahte olmayan) Allah korkusu taşıyan,
kul hakkı yemeyen,
inançlı, yürekli,
cesaretli, basiretli,
verdikleri her kararı
kendi vicdanlarına dayanarak vermiş olan,
hukukun, adaletin, vicdanın
“DENİZ” kadar engin yol gösterici “FENERİ“
Değerli Savcıları, yargıçları,
Selamlar olsun sizlere…
Varlığınız güvencemiz,
Unvanınız gururumuzdur!..
Diyojen dedikleri adam,
tarihte Atina sokaklarında,
gündüz gözü elinde fenerle,
deliler gibi,
neden dolaşmıştı,
neyi aramıştı?
Elindeki fener
“DENİZ(Cİ) FENERİ” miydi?
Ha!… Hatırladık!…
O adam, elindeki deniz(ci)feneri ile
ADALETİ aramıştı, ADALETİ!…
İçleri yana yana…
Saçlarını yola yola…
Ülkemde bugün arayanlar gibi…
Ey yüce Allah’ım iyi ki varsın!..
İyi ki Ahret denilen uhrevi alemde,
bir “HESAP MASAN” var!
Tek tesellimiz o!..
Tek tesellimiz o!..
BURHAN ÖZBEY
