Bir kez daha anlaşıldı. Türkiye’ye rahat yüzü yok. Sağdan soldan, oradan buradan kolaçan ediyorlar bizi. Ne yapıp edip önümüzü kesmek, büyümemizi engellemek, bizi bölüp parçalamak istiyorlar.
Bu sinsi hedefi gerçekleştirmek için her şeyi, her yolu deniyorlar. Her türlü provokasyonu sürüyorlar sahneye…
Bunun son örneği de, Suriye’nin bize saldırması, 5 insanımızın hayatını kaybetmesi… İşte bu, tam anlamıyla bir tuzak, tam anlamıyla bir provokasyon…
Suriye yönetiminin, bu kadar dertle, sıkıntıyla uğraşırken, iç savaş halindeyken, sağı solu, önü arkası kuşatılmışken, dünyadan bu kadar tecrit edilmişken böyle bir saldırıyı gerçekleştirmesi, Türkiye gibi önemli ve güçlü bir ülkeyi karşısına alması mantıklı mı? Akla uygun mu?
Eğer bu saldırıyı gerçekten diktatör Beşşar Esad yönetimi yaptıysa, bu “ben bittim“in bir mesajıdır. Bu saldırı, intihar etmek demektir.
Eğer Esad, yani Suriye saldırmadıysa kim bu çılgınlığı yaptı? Hangi deli buna cesaret etti?
Akıllara gelen ihtimalleri kısaca sıralayayım….
Bu saldırıyı, Suriyeli muhalifler yapmış olabilir…
Niye?
Türkiye, Suriye’ye girsin diye… Esad’la böylece daha kolay mücadele etsinler diye
Başka ihtimaller de var…
“Tavşana kaç, tazıya tut” diyen devletler…
Riske girmek istemeyen ama aylardır Türkiye’yi Suriye’nin üzerine saldırtmak isteyen ülkeler… Yani Türkiye’nin büyümesinden, gelişmesinden rahatsız olan güçler bu oyunu tezgahlayabilir…
Olabilir, hepsi olabilir…
Olabilir de… Olmaması gereken şu… Türkiye’yi yönetenler bu tuzağa düşmemeli, halk bu oyuna gelmemeli…
Bu noktada Hükümet’e çok büyük görev düşüyor… Saldırıya elbette bir cevap verilmeli, saldıranların hadleri bildirilmeli… Ama mesele, saldıranın gerçekten kim olduğunu, arkasında hangi sinsi güçlerin olduğunu iyi bilmek…
Zira, “sıfır sorun” politikası izleyerek çevremizdeki ülkelerle çok iyi ilişkiler kurmayı başaran Hükümet, son zamanlarda ciddi yanlışlar yaptı…
Bu yanlışlardan bir an önce dönmek, Türkiye’ye kurulan büyük tuzağı görmek gerekiyor… Aksi takdirde Allah korusun, ülkemize, insanlarımıza, bölge ülkelerine çok yazık olur…
